OVER MAARTEN

Al toen ik nog bijna niet kon praten luisterde ik veel naar muziek, van klassiek tot pop en Nederlandstalig. Toen ik vijf jaar oud was vroeg ik of ik pianoles kon krijgen, maar dat viel tegen. Ik moest kinderliedjes spelen en noten leren lezen. Na een jaar ben ik weer gestopt. Toch bleef de piano thuis me aantrekken, en weer een jaar later vroeg ik of er geen pianoles bestond zonder noten lezen. Bij Rootz, vlakbij, vond men dat geen probleem. Toen begon ik het weer leuk te vinden. Met mijn pianoleraar Raul Santana luister ik naar een uitvoering en probeer ik het na te spelen. Noten lezen doe ik nog steeds niet- met de tekst en akkoorden kan ik het op mijn eigen manier spelen. Elk akkoord heeft een kleur, die ik op de toetsen zie. Soms verander ik ook wel iets als ik dat mooier vind.

Toen ik Let it Be leerde spelen ging ik meezingen. Dat vond ik zo leuk dat ik kort daarna ook op zangles mocht. Ron van der Kraan, mijn zangleraar, heeft me veel geleerd en helpt me bij mijn nu veranderende stem.

Het allerbelangrijkst vind ik dat niemand me zegt wat ik moet doen, maar me helpt om te spelen en zingen zoals ik het in mijn hoofd heb. Muziek moet me direct aanspreken, niet voorspelbaar zijn. Als de tekst me dan ook nog raakt wil ik het zelf kunnen zingen.

Bij de muziekschool heb ik vaak aan uitvoeringen meegedaan. Mijn broer stuurde een filmpje naar de Talentenloods, die ik won, en daarna ook de Rijswijk Talent Award. Dat had ik helemaal niet verwacht; nu word ik ook voor andere optredens gevraagd. Heel bijzonder was het om in de finale te staan van het Concertgebouw Concours en daar te mogen optreden. Het blijft altijd spannend, maar ik vind het heel leuk om te doen. Het mooiste vind ik het wanneer mensen even getroffen worden door mijn muziek.